کسی که در خانه گناه میکنه ضررش به خودش میرسه.
کسی که در جامعه و خیابان گناه میکنه گناهش بیشتره. چون بقیه میبینند قبح گناه ریخته میشه یا ممکنه تکرار کنند.
کسی که در جامعه گناه میکنه و به گناهش افتخار میکنه عقابش خیلی خیلی بیشتره. چون داره الگوسازی گناه میکنه. منکر رو داره معروف جلوه میده.
گناه یک آدم عادی در جامعه، با یک نفر بازیگر در جامعه، با یک نفر بازیگر در خود فیلم سینمایی برابر نیست.
یک مرحله از گناه شهوترانی است. شهوترانی میکنه اما در دل احساس پشیمانی هم داره.
مرحلهی بعدی حب الشهوت. شهوترانی میکنه و دوست هم داره.(پشیمانی نداره)
و مرحلهی بعدتر افتخار به شهوترانی و زینت دانستن آن. زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوات.(آلعمران14)
بدحجابی و رقص در این فیلم هست، یک ابتکار جدید هم زده. شوخیهایی که بین لاتهاست فرهنگسازی میکنه. چقدر بی ادبانه است واقعا.
حالا شخصیتهای معروفی توی این فیلم هستند که باشن.
اگر فیلمی خوب فروخت دلیل بر این نمیشه خوبه. کلی مطالب خلاف اخلاق هم هست که در فضای مجازی میلیونها بار دیده شده دلیل بر خوب بودنش نیست.
و جالبتر اینکه حتی اسم این فیلم هم اشکال داره.رحمن صفت ذات هست یعنی مقابل ندارد و مخصوص خداست. رحیم صفت فعل هست و مقابل دارد و مقابل آن غضب است. اسمهایی مثل رحمن و صمد و . مخصوص خداست روی انسان نمیشه گذاشت. روی انسان می شه عبدالرحمن یا عبد الصمد گذاشت.
کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ (79)
[و] از کار زشتى که آن را مرتکب مىشدند، یکدیگر را بازنمىداشتند. راستى، چه بد بود آنچه مىکردند. (79)
وقتی یک بازیگر یا کارگردان یا معروف کار بد میسازه. باید این قدر بگیم که خجالت بکشه. نگیم باز میره سازه یا بقیه میرن میسازن.
حالا شما هم سکوت میکنین یا در فضای حقیقی و مجازی نهی از منکر می کنید؟
درباره این سایت